Sołacz

Willowa dzielnica leżąca na pn. zach. od centrum przy dolinie Bogdanki, włączona do miasta w 1907 r., a okolice stadionu "Olimpii" w 1933 r. Z Sołacza pochodzą jedne z najstarszych dowodów bytności człowieka na obszarze współczesnego Poznania — z okresu kultury łużyckiej. W XIII w. na terenie części zach. obecnego Sołacza położona była wieś Niestachów, nadana w 1253 r. Poznaniowi jako zaplecze gospodarcze. Nazwa pochodzi od osady młyńskiej nad Bogdanką (a tej od: solek, sół — spichlerz) znanej od XIV w. W 1598 r. osada stanowiła własność miasta. W 1907 r. powstał nad Bogdanką park Sołacki ze stawem i restauracją. W latach 1907—10 powstała tu pierwsza w Poznaniu kolonia willowa zbudowana dla bogatych mieszczan niemieckich wg planów wybitnego urbanisty Józefa Stubbena. Głównie po 1945 r. w pn. części Sołacza powstały gmachy dla obecnej Akademii Rolniczej m.in. gmach rektoratu — Collegium Maximum (zbudowany w 1972 r. wg proj. Lecha Sternala i Włodzimierza Milewskiego) ze stojącą przed nim kopią pomnika "Siewcy" dłuta Marcina Rożka (odsłoniętą w 1979 r.). Przy ul. Mazowieckiej znajduje się kościół św. Jana Vianey zbudowany w 1929 r. o założeniu centralnym z kopułą.
Solacz 01 Solacz 02 Solacz 03 Solacz 04
Solacz 05 Solacz 06 Solacz 07 Solacz 08
Solacz 09 Solacz 10 Solacz 11 Solacz 12
Solacz 13 Solacz 14 Solacz 15 Solacz 16
Solacz 17 Solacz 18 Solacz 19 Solacz 20
Solacz 22 Solacz 23 Solacz 24 Solacz 25
Solacz 26 Solacz 27 Solacz 28 Solacz 29
Solacz 30 Solacz 31 Solacz 32 Solacz 33
Solacz 34 Solacz 35 Solacz 36 Solacz 37
Solacz 38 Solacz 39 Solacz 21 Solacz 40
Solacz 41 Solacz 42 Solacz 43 Solacz 44
Solacz 45